De eerste waar we naartoe trokken, was Karel Peeters (KP), bestuursdirecteur van het Bestuur voor Jeugdvorming. Bij één van zijn laatste bezoeken aan de Hoge Rielen in de zomer van 2010 toonde hij zich erg enthousiast: "Ik had niet kunnen dromen dat het dit zou worden".
De tweede belangrijke getuige is Paul De Broe (PDB), hij werkte op het kabinet van de Minister van Cultuur, maar zal wat later, als voorzitter van de Algemene Dienst voor Jeugdtoerisme, een directe betrokkene worden: "Wat een schitterend geschenk was dit domein".
Bij Edgard Wollaert (EW) waren we zeer welkom, hij gaf graag toelichting bij het bouwproces. Edgard was architect bij de (toenmalige federale) Regie van de Gebouwen en werd gevraagd de infrastructurele ontwikkeling te begeleiden. Hij was ook uitvoerend architect: "Het was plezant hé, het was plezant." 's Avonds thuis zat ik nog te tekenen. Ik kon dat niet loslaten."
Dat de plaatselijke politici belangrijke actoren waren in het verhaal, zal blijken. Daarom interviewden we Walter Otten (WO), die tot 2006 burgemeester van de fusiegemeente Kasterlee was. Hij was bij het dossier van de verwerving van het domein niet direct betrokken, maar was wel een bevoorrechte observator. Later als burgemeester stond hij in nauwe relatie tot het domein: "Ik besefte wat een schat aan natuur hier gevrijwaard werd."
Nog iemand die de start van de Hoge Rielen meemaakte, is Herman Algoet (HA). Hij was inspecteur op het Bestuur Jeugdvorming en dus een medewerker van Karel Peeters. Hij zal hem later ook opvolgen en was al die tijd lid van de Raad van Bestuur van ADJ. "Wat de Hoge Rielen thans in 2014 is geworden, kon niemand van de groep die er vanaf 1972 bij betrokken was ook maar in het minste vermoeden."
Wie we absoluut niet mogen vergeten, is Jef Diels (JD), van 1974 tot 2003 boswachter op de Hoge Rielen, één van zijn domeinen: "Mijn favoriete werkplek, hier zag je leven; en met de jeugd in aanraking komen, daar blijf je jong van.”
Er zijn twee jeugdwerkers van toen die aan het woord komen. Willi Huyghe (WH) werkte op het nationaal secretariaat van Scouts en Gidsen Vlaanderen: “Het was ons spontaan streven - with all means - hiermee het vrijwillige jeugdwerk zo goed mogelijk te dienen, dit impliceerde dat wij rigoureus zouden bewaken dat zeker de Hoge Rielen qua opzet zo dicht mogelijk bij haar eerste klanten zou blijven."
Guido Vereecke (GV) was nationaal secretaris van Chirojeugd Vlaanderen, maar zal daarna collega worden van Karel Peeters en Herman Algoet. Hij was ook enkele jaren lid van de Algemene Vergadering en Raad van Bestuur van ADJ: “Het jeugdcentrum was een concrete kluif. En er was dus gretigheid."
De interviews leverden naast de letterlijke citaten, ook grotendeels de inhoud van dit verhaal dat we konden verifiëren in het archief van ADJ en de Hoge Rielen dat ons ter beschikking werd gesteld.
Om één en ander te toetsen spraken we ook met Jan Aerts (JA), de eerste directeur, met Bruno Claesen (BC) die na de eerste periode jarenlang als penningmeester van ADJ zal optreden en met Marc Van Peel (MVP), toenmalig verbondscommissaris van Scouts en Gidsen Vlaanderen.
We vroegen ook enkele 'proeflezers' die ons feedback gaven over zowel de leesbaarheid als over het feitenmateriaal: Agnes Devos (werkte in die tijd op de Katholieke Jeugdraad), Ward Poppe(vertegenwoordigde het Centrum voor Jeugdtoerisme in ADJ), Eva Vereecke (huidig algemeen directeur De Ambrassade), Ilse en Rita Hellemans en Hugo Verherstraeten (vrijwilliger en ex-vrijwilligers op de Hoge Rielen).
